Bles… Blesje… Blesmans,
“Ik voel een vergaoderingske komen”, we horen het je zeggen. Want zo ging het elk jaar een paar weken voor het laatste weekend van September. Ons weekend, met de mountainbikebeertjes naar D’Ardennen.
Woensdag zaten we opnieuw samen. Vroeger dan gepland. Deze keer was jij er niet bij. Er zijn veel stiltes gevallen. Af en toe kregen we het moeilijk. Maar we hebben ook gelachen en honderduit verteld. Dat is het dubbel gevoel bij herinneringen: blij en dankbaar om momenten terug te beleven en daarna de klop in je gezicht dat het voorbij is…
Bles, als we aan je denken, dan ruiken we den BBQ en zien we je staan met je schortje aan. Gij waart onze kookvader en wij lieten ons dat welgevallen, den ene al wa liever dan den andere. De eet- en drinklijst en ook het winkelen zelf: het was in ne wip en ne flip klaar. Maar wie gaat er nu koffie zetten en spek met eieren bakken? Want ook al zat je ’s avonds laatst in bed, ’s morgens was je altijd paraat.
Het mountainbiken dan, daarover kunnen we kort zijn: als je meereed, reed je achteraan. En ja, dat ging gepaard met het nodige geklaag en gezaag: “Ik slijp ‘m in tweeë” klonk het ooit na een helse rit aan de Baraque Fraiture. Maar waren we in Antwerpen en moesten we van de Groenplaats naar den Trix, dan kon niemand je volgen op de stadsfietskes.
Bles, als we aan je denken, dan horen we je typische uitspraken: “Koekoek” – “Het is wat het is” – “Allez, rap ene dan” – “Er komt een jazzke spelen” – We gaan “sjaansen en daansen” – “Passion before fashion”. Want het leven is gene modeshow… En toch, uw tattoos, daar was je zo fier op. En da sikske, het was helemaal jij. En ja, je liet je voetjes doen bij onze pedicure, eerst met gezonde tegenzin, maar toen bleek dat dat kon met ne goeien babbel en een lekker pintje mocht het lang duren. Gene fashion dus, maar soms wel show – wat had je toch met badjassen en ponnekes? – en muziek natuurlijk, veel muziek. Ge waart onzen troubadour, met den bal aan de voet…
Bles, als we aan je denken, komt het ene hilarische verhaal na het andere onvergetelijk moment naar boven. Scheten en tranen hebben we gelachen, met de onnozelste dingen eerst. Wete nog toen we in’t midden van de zomer bij 30 graden een communieschaap hadden besteld en we da ‘geslacht’ hebben? Of toen je met de Retie-kliek ging Nieuwjaarsdrinken in’t Witgoor en dat er ne Jack Russel in uw lip beet; gewoon efkens laten naaien en hup terug op stap. Zelf vuurwerk maken in La Roche? Gij kon da: eens ferm hard op ons vingers fluiten, iemand liet een houten plank vallen, wat ooohhhh’s en waaawww’s achterna en we hadden wat we moesten hebben. Je was easy going, alles kon en mocht: met de swasjers vierde je oudjaar ooit nen dag vroeger als de rest van de wereld.
Bles, als we aan je denken, dan beseffen we hoeveel plannen we nog hadden. Naar Odette Lunette voor nen nieven bril. Bij de tattooshop moest aan een afspraak gemaakt worden. Ik ging nog lekker koken als je terug was van Glasgow. En, niet te vergeten, den tournee van Tool volgend jaar! “Ik heb al 20 vliegtickets besteld, mijn zomerbudget is al op”, stuurde je in ‘t groepke.
Bles, als we aan je denken, dan voelen we gezelligheid. Je was de Koning van de Vuurkorf. Je had heel graag volk rond je. Met een natje en een droogje, liefst een goei pan paëlla. “Is’t banksjen open”, stuurde iemand dan. “Yep, kom mer af, de bar is open” En iedereen was welkom. Omdat we aan je willen blijven denken gaan we in’t Witgoor een herinneringsbank te zetten zodat iederen samen of alleen wanneer het nodig is of wanneer we samen willen zijn, kunnen stilstaan bij wat voor ne geweldige vent ge waart.
Blesje, dankjewel voor wie je was, je bracht kleur en fleur in ons leven, we zullen je nooit vergeten.